تابستان هم تمام شد

تو رابطه ای که :

تا اس ندی یا زنگ نزنی

از طرفت خبری نمیشه

اون رابطه دونفره نیست

یک رابطه 3 نفرست

شایدم بیشتر . .

حکایت غریبی است
پاییز امسال و دست های بی کس من.. که
نبودنت در من، شبیه سوز سرما در
مغز استخوان دست هایی است که
در انجماد خیابان های یخ بسته از خاطرات تو،
تنها به وقت هم آغوشی با سیگار
از ازدحام اندوه جیب هایم، بیرون می آورم

من یک مرد معمولی هستم

تو هم یک زن معمولی هستی

و ما هر دو نیازهای معمولی داریم

نیاز به آب و غذا و کمی هوا

و این که با هم باشیم و همدیگر را دوست داشته باشیم

واین که خیلی معمولی بمیریم...

پس چرا سعی می کنی همه چیز را انقدر سخت بگیری

عزیزم؟

وقتی که زندگی تا این حد معمولی است

پس بدترین چیزی که می تواند برای من و تو اتفاق بیفتد

چیزی نیست

به جز یک اتفاق معمولی …!

بلاخره آمدی

چشمانم آمدنت را باور ندارد

این انتظار ضعیفش کرده است

اشک هایم را به کمک خویش می طلبد

صفحه دیدش را شستشو می دهد

با هر قدمی که به من نزدیک شدی

اشک هایم بیشتر جاری شد

اشکی نه برای تو نه برای ذوق آمدنت

برای خودم ، آری برای خودم

برای خودی که دیگر گم نشده است

مقصد و مقصودش را پیدا کرده است

ﺭﻭﺯﯼ ﻣــــــــــﯿﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨــــــــــﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﯿــــــــــﺪﺍﺭ

ﻣــــــــــــﯿﺸﻮﻡ

ﺍﯾـــــــــــﻦ ﺭﻭﺯ ﻫــــــﺮ ﺯﻣــــــﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯿﺨـــــــﻮﺍﻫﺪ

ﺑﺎﺷـــــــﺪ

ﻓــــ✘ــــــﻘﻂ ﺑﺎﺷــــد

دلتنگی ها

گاه از جنس اشکند....

و گاه از جنس بغض

گاه سکوت میشوند و خاموش میمانند

گاه هق هق می شوند و می بارند

دلتنگی من برای تو اما

جنس غریبی دارد

چقدر غربت دارد

که در گلوی پنجره گیر کنی و

روی دل بی کسی ات، سنگینی..

بغض بالا بیاوری روی شعر

تب و لرز کنی از حضور کسی که دیگر نیست و

رگ به رگ شوی در عوالم چهار دیواری تنهایی ات

دیوانه یعنی، من هنوز هم
از در و دیوار خود آزاری بالا می روم
هنوز برای عشقِ بدون خودخوری، زبان در می آورم
یعنی
هنوز هم دلتنگ تو ام
اما از توجیه پاهای تو بر نمی آیم
حالا که رفتن را چشم بسته می دانند

دلم را تهدید کرده ام
که اگر
یکــــــــــــــــبار دیگر
بهانه ات را بگیرد
میدهم دوبــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاره
بسوزانیــــــــش...