پرده چشمانت را کنار زدی

هنوز نگفته بودم سلام,رفتی؟

رفتی و ندانستی همیشه آن که جا می ماند منم ...

و همیشه آن که نمی آید تویی ...

دیگر پرده را کنار نزن,"سین" سلام من جا مانده

در

صدایت مرا صدا بزن ...

صدای طپش قلبم را

می شنوی که فریاد می زند دوستت دارم

من...

طعم شیریت یافتن را...

در طعم تلخ از دست دادن یافتم...!

و در این میان...

سهم من تنها...

یک یادت بخیر ساده بود...!!

تنها...

پله...

تنها...!

از نردبان نبودن هایت بالا می روم...

تا آسمان خفگی...

اینجا هوایی نیست...

جز فکر هوای تو...!!

دلم هوای تو را میخواهد...!!

با اشتیاقی

که آفتاب تشنه

شبنم را می نوشد

چشم من

لبهای تو را می بوسد

و دلم ...

طعم تو را می گیرد

حرفهای ما هنوز ناتمام...

تا نگاه می کنی:

وقت رفتن است

بازهم همان حکایت همیشگی !

پیش از آنکه با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

آی...

ناگهان

چقدر زود

دیر می شود...!!